สิงขรก็คลุมที่พักเข้านอนห้ามเกลี้ยงล่ะ ประทีปด้านตัวถนนก็มิประกอบด้วย อบตมันสมอง ก็มิมาหาจัดทำยื่นให้ ขับมาริออกลูกมาริผละบ้านช่องคะเน500เมตร ก็จะประกอบด้วย 3 แบะ เผงเคลื่อนก็ดำรงฐานะทางลาดยาง อีกแนวเอ็ดถนนหนทางทักษิณก็จะยังมีชีวิตอยู่ทางคมนาคมคอนกรีตจากนั้นวิธีนั้นก็ยังมีชีวิตอยู่วิธียอมหยั่งสรรพสิ่งหมู่บ้าน ทางคมนาคม2สายนี้เสด็จผสานแยกภายในอีก2กิโลเมตรวันหน้า ทำเนียบจะจากทำเนียบพี่ชายข้าพเจ้า วิถีถิ่นที่เผ้าผมควบปกติก็คือว่าโอกาสลาดยางมีแต่ช่องก็เถิด เหตุด้วยถนนหนทางคอนกรีตมันส์พลบค่ำบานเบิกมีแต่ต้นโค่งธาตุลมโกรกมาริกอไม้ไผ่ก็แดกดันกันและกัน อี๊ด คุ้นได้ฟังไหมโครงสร้างต่อว่าความเห็นกอไผ่แคะไค้ซึ่งกันและกันตอนย่อยราตร ใจหวิวๆ ประพฤติให้เชื้อเชิญขนพองเพียงอะไร!!! อย่างไรก็ตามในเวลานั้นสิ่งไรเกิดขึ้นในใจข้าเจ้าก็มิฟังรู้เรื่อง ข้าพระพุทธเจ้าผลักดันเคลื่อนรถลงเดินทางคอนกรีตเพิกเฉยเกิน ข้างในความคิดคาดคะเนตักเตือนควบคลาไคลประการใดเปล่าจงหลีกทางรูเพิ่มให้เส้นทางอีกทั้งปกติกว่า เวลาค่ำก็เขวอะ! ขับเคลื่อนมาชิวๆทำนองคลองธรรมมิไตร่ตรองอะไรอย่างไรก็ดีก็รู้เบื้องหลังมันเทศใจหวิวๆเฉพาะก็เปล่าสำนึกสิ่งไรมากมายก่ายกอง โอกาสหน้าอีกน้อยหนึ่งจักประกอบด้วยทางเดินอีกซอเอ็ดเลี้ยวเคลื่อนทิศานุทิศขวาก็จะทิศานุทิศจากเทียบ ข้าพเจ้าขับขี่ลงมาจักผ่านพ้นทางแคบเบื้องจากอารามแหละ ดุนมีอยู่สิ่งไรมาริดลบันดาลถวิลตะกลามเล็งกระจกส่อง ถนนหนทางก็ปื้อจัดจ้านมิมีอยู่ตะเกียงแม้แต่ต้นสักเคราะห์ ก็ล่วงเลยขี่เดินพระพักตร์งุดๆชะม้ายตาสาดส่องกระจกส่อง ชิปศูนย์ เจอะเรียบร้อยมาถึงหลังจากนั้นอย่างไร ประกอบด้วยหน้าตาอีกสามัญชนเอ็ดโงชะแง้มาสู่ตอนท้าย ไอ้สัสกระผมขับขี่รถยนต์มาหาคนโดด!!! อีกกลุ่มข้าก็รู้อยู่ตักเตือนมิใช่ด้านหน้าดีฉันแน่ๆ กล้องส่องทางไกล-ตาเดียว เพราะว่าดิฉันมองดูน้ำหน้าของตัวเองพำนัก จบฤดูใครโผล่ชะเง้อมาสู่ฝ่ายหลังข้าพเจ้า อัคคีด้านรถพื้นที่ตีกลับพร้อมกับหน้าตาผมสลัวๆ แต่กลับหน้าอีกสมาชิกที่พักฝ่ายหลังชัดเจนมาสู่โคนโคน สีขาวจั๊ววว!! ณกระจกส่องมีอยู่นรชนซ้อนท้ายผมทรงไว้ เพียงพอส่องแสงเปล่าจวบจวน 3วิ ข้าพระพุทธเจ้านี่ยกขึ้นสติอารมณ์เกือบเปล่าพักพิง รถแทบซวดเซจักตะครุบกบ แผดเสียงสำเนียงหางไหลเหล่าเช่นจ๋อย ร้องไห้แม่พิมพ์กุณฑีที่อาศัยพอๆ กันคงจะได้มายนเลยล่ะ ขนพองเดินทั้งร่าง เพียงพอวางสติอารมณ์ได้รับท่องนะโมหูกลงท้ายเปล่าฟังออก ควํ่ากระจกยอมเลย จากนั้นพลิกรถเค้าโครงไม่ตระหนักชีพ รวมหมดลุยนะแตงโมทั้งเล่าต่อว่าอย่ามาหาหลอกล่อมาริหลอนเข้าอยู่ใครเสด็จสนุก
เสด็จไปสู่ความสบายคติรสนาจวนกระหน่ำ เพียงพอเคลื่อนที่ลุอาคารบ้านเรือนพี่ชายเผ้าผมนี่เกลือกต้นร่างบอกเปล่าให้กำเนิดล่วงครับผม ตำหนิติเตียนจักมิดำเนินต่อแหละ ภายในจิตใจหมายจะหวนกลับบ้านช่องห้องหับจบ ทว่าปฏิบัติไงได้มาพึ่งพาเห็นมาริเร็วๆ นี้ และใครจักข้าวกล้าขับรถรถยนต์คืนตำหนักจะขับเคลื่อนจากไปวิธีตัวถนนลาดยางก็มิกล้าเผชิญรูก็ท่วมท้นอีก ส่งคืนตรงนั้นก็ผ่านพ้นตัดสินใจคลาไคลนั่งลงชิชะวแก่แผ่นดินเชิงโขงกับดักแนวร่วมพี่ๆ แบบอย่างเปล่าเล่านี้มอบใครรับฟังผ่านพ้นณส่งคืนตรงนั้น พอจะหวนคิดคำนวณเจียนจะ6ทุ่มเล่า ก็ขับขี่รถยนต์เปลี่ยนเวสน์ต่อกัน จรส่งโกแหล่งจวน ต่อจากนั้นข้าเจ้าแหละ?หลงเหลือกระผมคนเดี่ยวจะพลิกอย่างไรว่ะ มิดไนท์ก็ดึกดื่น กถาเขตมองก็อีกทั้งเปล่าได้รับล่ะสละใครเชื่อฟังล่วง ก็ล่วงเลยทนฝืนขับขี่รถกลับคฤหาสน์อีกทางผ่านก็คือว่าทิศแนวลาดยาง แพลงวิธมิมิดเม้นรูล่วงเลยขอรับ ขบคิดทัศนียภาพออกลูกมั้ยครับผม กล้องส่องทางไกล กลางคืน ขับเร็วๆแล้วเปล่าปรอยๆหลุมอ่ะ เป็นรถยนต์มันส์จะฟิ้ว ฟิ้ว เกิน ท่องบ่นหนอโมตราบใดเหย้าเรือน .มันสมอง.เพียงพอแม้นิวาสสถานบิตุรงค์และมาตุเรศก็ยังมิทอดตัวอีกทั้งสึงจอจอแก้ว ก็ล่วงพูดการณ์ในที่เห็นยกให้เตี่ยพร้อมมาตุเรศเชื่อ กูยอมรับฟังพระชนนีเอิ้นข้าเจ้าเกือบจะช็อคล่วงครับผม!!! ชนนีแจ้งให้ทราบว่าร้ายวันนี้ มีอยู่สิ่งมีชีวิตทรุดนํ้านอนตายจบยกมาดำเนินซุกแดนพระอารามครั้นช่วงเวลาบ่ายๆนี่แหละ แล้วกระผมก็เสด็จพระราชดำเนินรั้งขึ้นปีปฏิทินเพ่ง
กล้องส่องทางไกล
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น