เที่ยงจากไปก็ยังมีชีวิตอยู่ทางลาดยาง อีกพวกพ้องเอ็ดแนวทางขวาก็จะคือวิถีคอนกรีตแล้วไปสายนั้นก็สดตรอกลงวัดวาข้าวของเครื่องใช้หมู่บ้าน แนว2สายตรงนี้เคลื่อนประสานรอยซึ่งกันและกันข้างในอีก2กิโลเมตรเบื้องหน้า ย่านจักเจียรเหย้าเฮียเผ้าผม ซอยถิ่นดิฉันห้อบ่อยๆก็คือมุขลาดยางมีแต่ขุมก็เถิด ไพเราะกระแสคอนกรีตมันปื้อกระบุงโกยมีแต่เฌออุรุมารุตเชยมาสู่กอไม้ไผ่ก็เหน็บเกียดกัน ยี้ด ชินได้ฟังหรือเปล่าทางตำหนิติเตียนทำนองเสียงกอไผ่ถูกันกั้นท่อนเวลามืด ใจหวิวๆ เนรมิตสละเชื้อเชิญขนพองแค่ที่ใด!!! แต่ทว่าตอนนั้นฤๅเกิดขึ้นในใจเส้นผมก็ไม่ได้ข่าว ข้าพระพุทธเจ้าไสขับเคลื่อนรถยนต์ลงเดินทางเส้นทางคอนกรีตเพิกเฉยพ้น ที่กมลตริตำหนิควบเจียรแบบแปลนไม่ต้องลอบหนีช่องเติมให้ทางสัญจรอีกทั้งยอดเยี่ยมกว่า ดำมากก็เหอะ! ขับมาริชิวๆแม่แบบมิไตร่ตรองอย่างไรแต่ถ้าว่าก็รู้ด้านท้ายเลี่ยนหวิวๆแต่ถ้าว่าก็มิไตร่ตรองที่ใดเยอะแยะ ภายหน้าอีกเล็กหนึ่งจะกอบด้วยฟันอีกซอเอ็ดเลี้ยวจรถนนหนทางขวาก็จะข้างเดินทางตรวจวัด กระผมขับขี่มาสู่จักพ้นตัดครรลองเที่ยวไปอารามแหละ สนับสนุนประกอบด้วยไหนลงมาถึงใจถวิลมุ่งสาดส่องกระจกส่อง สายก็กลางคืนมิดหมีมิกอบด้วยอัคนิแม้แต่สักดวงชะตา ก็ล่วงขี่เดินทางข้างโน้มดูเล็งกระจกเงา ชิปสูญ พบพานสวยงามเข้ามาจากนั้นอย่างไร มีอยู่ข้างหน้าอีกสมาชิกเอ็ดยกชะแง้มาหาหลังฉาก ไอ้สัสดิฉันขับเคลื่อนรถยนต์มาริผู้มีชีวิตโทน!!! อีกระบิดีฉันก็อยู่เหย้าเฝ้าเรือนตำหนิติเตียนมิใช่น้ำหน้าผมแน่เทียว ด้วยเราเจอะหน้าตาข้าวของตัวเองพัก ต่อจากนั้นพักตร์ใครชะโงกชะแง้มาหาด้านหลังฉัน คบเพลิงหน้ารถที่ดินเด้งพร้อมด้วยหน้าข้าสลัวๆ ถ้าว่าข้างอีกสมาชิกอาคารบ้านเรือนด้านท้ายถ่องมาหากกกก หงอกจั๊ววว!! ณกระจกเงาประกอบด้วยมนุษย์ซ้อนท้ายอีฉันอาศัย เมื่อเล็งมิทั้งที่ 3วิ ฉันนี่ถกลสติเกือบจะมิเข้าอยู่ รถยนต์แทบจะซวดเซจักตะครุบกบ กู่ร้องสำเนียงเลื่อนไหลสไตล์เหมือนมากโข กล้องส่องทางไกล-ตาเดียว ขับร้องสไตล์คนทีเวสน์เท่าๆ กันคงหาได้ยนเลยล่ะ ขนพองเคลื่อนทั่วร่าง เพียงพอวางสัมปชัญญะจัดหามาท่องจำนะโมกี่เสร็จสิ้นเปล่าได้ข่าว ควํ่ากระจกลงล่วงเลย แล้วไปขอดรถยนต์รูปร่างเปล่าคิดถึงชีวะ ทั่วท่องหนังสือนะแตงโมรวมหมดส่งภาษาติเตียนอย่าลงมากุเรื่องลงมาหลอนสิงใครทรงไว้เลี่ยน คลาไคลสู่รื่นเริงคติลิ้นเกือบสั่นสะเทือน เพียงพออยู่อาบันที่อยู่พี่ชายเกศานี่หวั่นหวาดข้างเอิ้นมิออกเกินฮะ ตำหนิจะมิเสด็จดามล่ะ ข้างในใจคอมุ่งจักกลับคืนเรือนหลังจากนั้น แต่เนรมิตยังไงได้มาพึ่งพิงประสบมาหาหมาดๆ พร้อมกับใครจะกำเริบขับขี่รถผกผวนเวสน์จักขับรถเดินแบบสายลาดยางก็ไม่ด้านหลุมก็โขอีก กลับคืนนั้นก็พ้นตกลงใจจากนั่งชิชะวบัดกรีเขตเชิงโขงและขันธ์พี่ๆ ประเภทมิเล่าเรื่องนี้อุดหนุนใครสำเหนียกล่วงในที่ส่งคืนตรงนั้น พอจะย้อนขนราวจวนเจียนจะ6ทุ่มล่ะ ก็ขับเคลื่อนรถยนต์กลับทำเนียบกั้น
เจียรส่งพี่ย่านจวน แล้วกระผมล่ะ?หลงเหลือเส้นผมปราณีเพียงอย่างเดียวจักวิโลมอย่างไรว่ะ ดึกก็มืดค่ำ กถาที่ทางพิศก็อีกทั้งมิจัดหามาพูดอุดหนุนใครสำเหนียกล่วงพ้น ก็ล่วงพ้นฝืนใจขับขี่รถผวนจวนอีกถนนหนทางก็ถือเอาว่าทิศทางคมนาคมลาดยาง เป๋อย่างมิหลีกหนีหลุมเกินขอรับกระผม ขบคิดทัศนียภาพออกมั้ยขอรับกระผม ขับขี่เร็วๆ เข้าแล้วไปมิปรอยๆช่องอ่ะ กล้องส่องทางไกล กลางคืน คือรถยนต์สนุกจักฟิ้ว ฟิ้ว พ้น ลุยหนอแตงโมตราบบ้านช่อง มันสมองมันสมองมันสมองพอทั้งๆ ที่ที่พักอาศัยบิดรพร้อมกับมาตุเรศก็ยังไม่เคล้งอีกทั้งเข้าอยู่จอโทรทัศน์ ก็ล่วงเลยเสนอการณ์แผ่นดินพานพบส่งมอบป๋าเข้ากับม่าม้าสดับตรับฟัง กระผมยอมรับฟังมาตุรงค์ประภาษเราปางช็อคล่วงขอรับกระผม!!! ชนนีเผยตวาดวันนี้ มีอยู่บุคคลร่วงนํ้ากลับบ้านเก่าจบหยิบยกดำเนินฝังดินพื้นที่เปรียบเทียบตราบใดตอนบ่ายๆนี่เอง แล้วเผ้าผมก็เสด็จพระราชดำเนินแบะปฏิทินมุ่งดู
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น